Obudziłam się wypoczęta. Jednak ten poranek zwykły nie był. Gdy otworzyłam oczy, przede mną spały małe białe kuleczki i jedna czarna. Na mojej głowie spała słodko Ivi, pod moją łapą Mal, a pod drugą Elzi. Natomiast na moich plecach spał Sebo i coś jeszcze. Tylko co? Spojrzałam jeszcze raz przed siebie i spokojnie zaczęłam podnosić głowę. Powoli podeszłam do legowiska młodych i schyliłam łep. Mała wilczka zsunęła mi się po pysku. Na szczęście się nie obudziła. Przeszłam tą trasę jeszcze dwa razy i rozścieliłam jeszcze jeden koc. Wróciłam się. Tym razem wziełam ze sobą jedną małą białą kuleczkę, więc wróciłam się jak szybko mogłam, ale tak żeby nie przebudzić Seby i czegoś jeszcze. Podniosłam szybko czarną kulkę i podeszłam do śpiącej kotki. Włożyłam pandę pod jej łapkę, zanim się obudziła, a potem przyniosłam tam jej braciszka. Wszystko było dobrze. Położyłam się z powrotem. Po jakimś czasie usnęłam. Gdy się obudziłam znów przeżyłam szok. Wszystko było jak w nocy. Znowu powtórzyłam wszystkie ruchy wykonane wcześniej. Tyle szczęścia, że Sebo się obudził. Zdziwiłam się ogromnie, gdy sopd jego skrzydła wyjrzała na mnie biała głowa podobna do głowy Seby.
-Kto to?- spytałam uprzejmie.
-To jest Zelina. Jesteśmy razem od kilku miesięcy i pomyślałem, że gdyby mogła zostać...
Paszcza mu się nie zamykała. W końcu naszą rozmowę przerwało krótkie szczeknięcie i do groty wszedł olbrzymi wilk. Miał potężne rogi, mocno dumną pierś wypiętą jak pawią do przodu i wielkie skrzydła. Był cały w śniegu i przemoknięty do suchej niteczki.
-Czy mógłbym się tu zatrzymać?-spytał potężnym głosem. Dopiero teraz zauważyłam, że na dworze sypie i rozpętała się śnieżyca.
-Oczywiście-odparłam. Rozglądał się uważnie, aż w końcu jego wzrok natknął się na trzy kuleczki zwinięte ciasno i szczelnie.
-Jak się nazywasz?-spytałam.
-A co cię... Aspen- odpowiedział. Miałam wrażenie jakby ironiczny wilk, który wkroczył tu ze śnieżycy zmienił się nagle w miłego basiora...
<Aspen>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz