Spojrzałam w niebo. Znów przypomniały mi się moje słodziaki i smutna mina zalała moją twarz. Następnie już z uśmiechem zerknęłam na maluch i rzekałam:
-Oczywiście. Przecież cię tu nie zostawię. Ruszyłyśmy. Po drodze kilka słów i rozmowa. Jednak gdy dotarliśmy do jaksini Alf...
-Atra! Jest ciemno! Gdzieś ty była?!- odezwał się Nyras.
<Astra?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz