Obudziłam się wczesnym rankiem. Padało. Nie za bardzo mi to
przeszkadzało, w końcu jestem wilkiem wody. Swoje kroki skierowałam nad
jezioro. Może i pada ale ja mam ochotę na kąpiel. Wskoczyłam do wody,
była przyjemnie chłodna. Ganiałam za rybami póki nie zrobiłam się
zmęczona. Gdy wyszłam na brzeg zauważyłam, że zdążyło się przejaśnić.
Otrzepałam się z wody i skierowałam swoje kroki w stronę polany. Ślinka
mi ciekła na myśl o jakimś smakowitym zającu. Zaczaiłam się w krzakach
wyczekując swojej ofiary. Zauważyłam jakieś błyśnięcie w krzakach
nieopodal. Zdaje się, że ktoś z watahy również postanowił zapolować.
Postanowiłam jednak, że nie dam sobie sprzątnąć śniadania sprzed nosa.
Nie czekając już zbyt długo ruszyłam w stronę swojej ofiary. Już miałam
skoczyć gdy poczułam szarpnięcie na karku. bezwładnie opadłam na ziemię
przetaczając się kawałek dalej. Poczułam krew wypełniającą mój pysk.
Oszołomiona nie mogłam zrozumieć co się stało. Uniosłam głowę czując
przy tym niesamowity ból. Nagle zauważyłam wychodzącego z krzaków
człowieka ze strzelbą. Nie mogłam w to uwierzyć, to nie był wilk tylko
człowiek a ja tak naiwnie wybiegłam niemal prosto pod strzał. Mężczyzna
stanął przede mną z lufą skierowaną prosto w moją głowę. Z przerażeniem
wpatrywałam się w broń. Nie mogłam się ruszyć. Zdaje się, że to mój
koniec.
- Będzie z ciebie piękne futerko - powiedział z uśmiechem po czym oddał strzał.
Poczułam już tylko jak moje ciało bezwładnie opadło na ziemię. Potem nie było już nic.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz