Po zadanym do mnie pytaniu troszkę się zdziwiłam.
-Oczywiście- odpowiedziałam z zakłopotaniem.- Pewnie że możesz się z nimi czasem... często bawić.- Wadera uśmiechnęła się do mnie.
-Nawet nie wiesz jak się cieszę- rzekła wadera. Mal spojrzał na nią niespokojnie i znów podkulił ogonek. Po jakimś czasie jeszczę troszeczke zbliżył się do Karo. Nasza rozmowa trwała całkiem długo. W końcu zapadł mrok. Postanowiłam już nie wracać do jaskini. Szczenięta były bezpieczniejsze tu, niż na lodowej pustyni. Położyłam się. Wszyscy szybko usnęli, ale gdy się obódziłam...
<Karo?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz